Ostatnie wpisy

Moja polityka to święta Ewangelia
23.09.2020

Moja polityka to święta Ewangelia

Преподаватель богословской академии и православной семинарии в Варшаве отец Артур Алексеюк служит на миссионерском приходе и искреннее радуется тому, что несколько сотен его прихожан – образованные молодые люди. Христианские конфессии в Польше выступают единым фронтом против секуляризации, а последствия коронавирусных ограничений – главная проблема Православной Церкви в стране. О чем разговаривают православные поляки после богослужения, почему отец Артур не спешит принимать в Церковь католиков и что его больше всего поражает в Православии – об этом и многом другом наша беседа.

https://pravoslavie.ru/133834.html

Święta w Kościele prawosławnym
09.04.2020 | PDF

Święta w Kościele prawosławnym

Święta w Kościele prawosławnym - krótkie opracowanie

Modlitwy codzienne dla prawosławnych dzieci (w jęz. ukraińskim)
08.04.2020 | PDF

Modlitwy codzienne dla prawosławnych dzieci (w jęz. ukraińskim)

Modlitwy codzienne dla prawosławnych dzieci (w jęz. ukraińskim), Drukarnia Synodalna, Warszawa 1937.

Katechizm prawosławny z 1938 roku
07.04.2020 | PDF

Katechizm prawosławny z 1938 roku

Katechizm, Drukarnia Synodalna, Warszawa 1938.

Krople Bożej miłości: Święci i środowisko naturalne
07.04.2020 | PDF

Krople Bożej miłości: Święci i środowisko naturalne

W Tradycji Cerkwi prawosławnej szacunek wobec środowiska naturalnego oraz ochrona życia przed wszelkim uszczerbkiem nierozerwalnie związane są z ascezą, duchową czujnością oraz świętością. Gerontikon (Księga Starców), żywoty świętych oraz pisma ascetyczne doskonale ukazują, jak głębokim szacunkiem święci darzyli dzieło Boże. W sposób prosty, naturalny, nieskażony miłość świętych do Boga ogarnia całe stworzenie.

Polscy chasydzi i preegzystencja
21.12.2019

Polscy chasydzi i preegzystencja

Wiara w preegzystencję dusz i metempsychozę była silnie zakorzeniona we wszystkich kulturach starożytnego świata. W mitologiach egipskiej i babilońsko-asyryjskiej władcy byli inkarnacjami głównych bóstw tych ludów. Faraonowie w Egipcie, podobnie jak królowie babilońscy i asyryjscy, waleczni i dzielni bohaterowie w starożytnej Grecji uchodzili za bogów na ziemi, pośredników między poddanymi a panteonem bóstw lub wcielenia herosów obdarzonych boską mocą. Teoria preegzystencji i wędrówki dusz nieobca była także niektórym filozofom starożytnym (pitagorejczykom, platonikom, neoplatonikom). Jej ślady można również zauważyć w myśli żydowskiej, w której teoria metempsychozy pojawia się w pseudoepigrafach, tekstach esseńczyków, w pismach Filona z Aleksandrii, a także w niektórych tekstach talmudycznych. Jej zasymilowanie przez środowiska żydowskie świadczy o znacznym wpływie filozofii pitagorejsko-platońskiej, zwłaszcza w diasporze aleksandryjskiej i w Palestynie. Bez wątpienia na myśli żydowską w tym względzie mogły oddziaływać także wierzenia starożytnych Egipcjan i Persów.

Arcybiskup San Francisco Jan Szachowski o współczesnej kulturze
07.11.2019 | PDF

Arcybiskup San Francisco Jan Szachowski o współczesnej kulturze

Cechą pojęcia «kultura» jest jego wieloznaczność. Według Johanna G. v. Herdera nie ma nic bardziej nieokreślonego, niż słowo kultura (zob. J. G. von Herder, Ideen zur Philosophie der Geschichte der Menschheit, Riga-Leipzig 1784). Dzieje się tak dlatego, że występuje ogromna różnorodność filozoficznych podstaw ujęcia kultury, to znaczy teoretycznych podejść w interpretacji tego, co zwykło się obejmować słowem «kultura». I tak mamy podejście, które przeciwstawia kulturę naturze, w którym jest ona traktowana jako narzędzie przystosowania człowieka do świata przyrody w jego walce o byt. Inne podejście, zwane selektywnym, proponuje włączyć do kultury tylko wybrane dziedziny ludzkiej aktywności, głównie o charakterze duchowym, intelektualnym. Inne ujęcie kultury, zwane antropologicznym, wiąże pojęcie kultury ze studiami nad człowiekiem w jego wytworach i postawach. Klasyczna jest tutaj teoria Edwarda B. Tylora, który w określił kulturę jako „złożoną całość, która obejmuje wiedzę, wierzenia, sztukę, moralność, prawa, obyczaje oraz zdolności i nawyki nabyte przez ludzi jako członków społeczeństwa” (E. B. Tylor, Primitive Culture, Cambridge 1871). Mamy wreszcie integralne ujęcie kultury nawiązujące do starożytnej grecko-rzymskiej refleksji filozoficznej. Fenomen kultury stanowi również przedmiotem zainteresowania teologów i filozofów chrześcijańskich, których myśl biegnie ku Bogu, który stał się człowiekiem i ku osobie ludzkiej, w której, w Osobie Bogoczłowieka Jezusa Chrystusa, dokonała się owa tajemnica inkarnacja tajemnicy transcendencji w naszą rzeczywistość. Kultura w ujęciu chrześcijańskim jest zatem sposobem odczytywania prawdy o człowieku, jego powołaniu i misji, specyfice jego życiowej sytuacji i charakterze działalności w świecie. Wychodząc z pozycji chrystocentrycznej antropologii docieramy do sfery kultury rozumianej jako pole aktywności osoby ludzkiej, jej rozwoju i twórczości. Powyższe elementy można dostrzec także w poezji religijnej, której przykładem jest wiersz Synaj autorstwa Jana (Szachowskiego), arcybiskupa San Francisco.

Humanistyczno-religijna pedagogika Siergieja Raczyńskiego (1833-1902)
27.10.2019 | PDF

Humanistyczno-religijna pedagogika Siergieja Raczyńskiego (1833-1902)

Rozwój pedagogiki jako nauki w znacznym stopniu zależy od tego, w jakim stopniu wiedza i doświadczenia przeszłości zostaną zaadoptowane w teraźniejszości, na ile zostaną wykorzystane w praktyce współczesnej szkoły. W atmosferze poszukiwań nowych form i metod edukowania dzieci i młodzieży, w których zwraca się uwagę na fundamentalne znaczenie dla procesu pedagogicznego relacji nauczyciel-uczeń, nie warto pomijać i nie doceniać tego, co stanowi dziedzictwo poprzednich pokoleń. Nie chodzi tutaj również o to, aby idealizować przeszłość. Diagnozom typu: «kiedyś było lepiej, a teraz jest gorzej» lub «dawniej młodzież była lepsza niż dziś» nie tylko brak obiektywności, lecz stanowią one raczej przejaw obcego chrześcijaństwu subiektywistycznego pesymizmu i deficytów formułujących je osób. Właśnie w tym kontekście działalność pedagogiczna postać i poglądy pedagogiczne Siergieja Raczyńskiego wydają się być warte przypomnienia, zwłaszcza, że w roku 2018 przypadła 185. rocznica jego urodzin.

https://www.youtube.com/watch?v=MPnrNOSLZx8&feature=youtu.be&fbclid=IwAR19N9Xs61d-vSYyrj6J3Kpf5kW4iEbpsX2bj3rFxqmULUoyQ2hjcmbyBWk

Chrystus Zmartwychwstał!
28.04.2019

Chrystus Zmartwychwstał!

Dziś nam zmartwychwstał król Chrystus (…),
a z martwych powstając złamał oścień śmierci wrażej
i zburzył ponure podwoje wstrętnego podziemia (…).
Dziś unosząc się z grobu, pokazał ludziom śmiertelnym,
dla których urodził się, umarł i chwalebnie zmartwychwstał,
byśmy na nowo zrodzeni, z matni śmierci wyrwani,
z Nim pospołu, gdy w Niebiosa wstępuje, byli uniesieni.
Dziś Ciebie radośnie otacza chór jasny, ogromny,
chór aniołów, na cześć Twą śpiewając pieśni zwycięstwa.
Dziś głos znów wydałem, zamknięte milczeniem wargi otworzywszy,
oto już masz mnie, sławiącą Cię cytrę.
Umysł w umyśle opiewam – dzisiaj Słowo w słowie,
a potem ofiarę złożę i Duchowi wielkiemu, gdy zechce.

Św. Grzegorz Teolog, Hymn do Chrystusa na Święto Paschy [fragment], PG 37, 1328-1329

Chrześcijański idealizm pedagogiczny  Konstantina P. Pobiedonoscewa (1827-1907)
05.04.2019 | PDF

Chrześcijański idealizm pedagogiczny Konstantina P. Pobiedonoscewa (1827-1907)

W rosyjskiej historiografii pedagogicznej Konstantin P. Pobiedonoscew (1827-1907) jest zaliczany do grona jednego z najważniejszych liderów nurtu konserwatywno-narodowego. Piastując w latach 1880-1905 funkcję oberprokuratora Świątobliwego Synodu Rządzącego miał olbrzymi wpływ na rosyjski Kościół prawosławny. Przez dziesięciolecia odgrywał także znaczącą rolę w polityce wewnętrznej Rosji. Pobiedonoscew był z wykształcenia prawnikiem. Jego aktywność polityczna i prawotwórcza, odcisnęła swoje piętno także na polityce oświatowej. Z jego inicjatywy w dniu 13 czerwca 1884 r. weszły w życie Przepisy o szkołach cerkiewno-parafialnych. Na ich bazie w połowie lat 80. XIX w. zaczęły powstawać dwuletnie i czteroletnie szkoły elementarne, które podlegały bezpośrednio Synodowi. Pobiedonoscew uczestniczył także w dyskusjach na temat reformy szkolnictwa wyższego w Rosji za panowania cara Aleksandra III Romanowa (1881-1894). Warto zaznaczyć, że występował przeciw planom ograniczenia autonomii uniwersytetów, które zakładał projekt ustawy z 1884 r. Zaprzestał jednak krytyki w momencie podpisania ustawy przez cara. Celem artykułu jest przybliżenie polskiemu czytelnikowi poglądów pedagogicznych tej kontrowersyjnej postaci, z jednej strony wrażliwego idealisty-romantyka, z drugiej zaś twardego zwolennika carskiego jednowładztwa.